Bundan yaklaşık 10 gün evvel Almanya Başbakanı Angela Merkel’in veda ziyaretleri kapsamında Türkiye’ye de geleceği duyurulduğunda, kendime “Neden?” diye sordum. Sonunda Erdoğan ile eğri oturup, gerçek konuşmayı mı planlıyor? Tahminen de bu, geçen yıllarda sahiden kalbinden geçenleri Türkiye Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan’a söylemek için son fırsat olabilir. Çünkü Türkçe’de bir tabir vardır: “Dost acı söyler.” Lakin ortak basın toplantısında her zamanki üzere tekrar alışıldık “dostane ifadeler” kullanıldı. Merkel, Türkiye’nin kıymetli bir müttefik olduğunu ve Avrupa’ya göçü düzenlemek için Türkiye ile AB ortasındaki mülteci mutabakatının devam ettirilmesi gerektiğini söyledi. Erdoğan, bir sonraki Alman hükümetiyle de tekrar uygun bir işbirliği sergilemek istediğini vurguladı. Merkel’den eleştirel çıkışlar bekleyenler ise büyük bir hayal kırıklığına uğradı.
DW Türkçe Yayınlar Yöneticisi Erkan Arıkan
Konu çoktu, değerli noktalar es geçildi
Erdoğan, 2005’te misyona gelmesinden itibaren Merkel ile sıkı ve karşılıklı hürmete dayalı bir diyalog oluşturduklarını söyledi. Merkel tarafından bakıldığında bunu doğrulamak mümkün. Fakat Türkiye Cumhurbaşkanı, konuşmalarında Merkel’e ve Almanya’ya hayli sık sövüp saydı. Daima Almanya’da yaşayan Türkiye kökenli vatandaşlara yönelik ırkçılığı suçladı. Mültecilerin Avrupa’ya akın etmesi için tekrar tekrar yaptığı hudutları açma tehditlerini de unutmamak lazım… Erdoğan artık ise Merkel’in geçen 16 yıldaki ortak toplantılarında daima ölçülü ve tahlil odaklı bir duruş sergilediğini söyledi. Ayrıyeten vazife müddetince Avrupa Birliği’nin içinden geçtiği krizlerin üstesinden muvaffakiyetle geldiğini de… İşte tam da bu noktada Başbakan Merkel’in elini kaldırıp “Evet bunu yaptım. Pekala, siz ne yaptınız Sayın Cumhurbaşkanı?” demesi gerekirdi. Elbette Merkel asla bu türlü bir şey yapmaz, ne yazık ki. Almanya Başbakanı, her vakit her sıkıntıya ve her devlet liderine pragmatik ve ölçülü biçimde yaklaşır. Pragmatik ve ölçülü olmak… Bunlar Türkiye Cumhurbaşkanı’ndan da beklenirdi.
Merkel’den diplomasi örneği
Gerek Türkiye gerekse Almanya’daki birçok kişi, bu son buluşmada yalnızca dostlar ortasında konuşulacak mevzulara da yer verilmesini isterdi. Başbakan’ın Türkiye’de tutuklu bulunan Alman vatandaşlarına değinmesi olumlu bir şey olabilir, fakat kâfi değil. Çünkü Almanya Dışişleri Bakanlığı’nın datalarına nazaran Türkiye’de tutuklu bulunan Alman vatandaşlarının sayısı “çift haneli rakamlarla” ölçülüyor. Merkel “Konu terörizm olduğunda bazen çok farklı görüşlerimiz var” derken adeta diplomasinin tipik bir örneğini verdi.
“Her şeyi biliyoruz ancak görüşlerimiz farklı.” Bu noktada başbakana hak vermek lazım. Türkiye Cumhurbaşkanı’na nazaran onu yahut hükümetini eleştiren herkes terörist. Parasını dövize yatıran, terörist. Neredeyse tüm muhalif siyasetçiler terörist. Birtakım Covid ehemmiyetlerini kâfi olmamakla eleştiren hekimler terörist. Yurtların, kalacak yerlerin yetersizliğinden dem vuran öğrenciler, onlar da terörist. Neredeyse yüzde 95’i birebir şeyi yazan Türk basınına dahil olmayan gazeteciler de terörist. Başbakanın basın toplantısında işte tüm bu bahislere, basın, fikir ve toplanma özgürlüğüne değinmesini beklerdim. Çünkü ne demişler: “Dost acı söyler!”
Erkan Arıkan
© Deutsche Welle Türkçe
