İstanbul Büyükşehir Belediye (İBB) Lideri Ekrem İmamoğlu, Münih Güvenlik Konferansı‘na (MSC) katılmak üzere Almanya’ya geldi.
İmamoğlu, Cumartesi akşamı, “Kentlerin Rolü: Demokratik Ezber Bozucular?” başlığını taşıyan oturuma katılacak. Kelam konusu oturumun başka konukları, Berlin Belediye Lideri Franziska Giffey, Budapeşte Belediye Lideri Gergely Karacsony ve Varşova Belediye Lideri Rafal Trzaskowski olacak. Oturumu, MSC Başkanlığı misyonunu Wolfgang Ischinger’dan devralacak olan tecrübeli Alman diplomat Christoph Heusgen yönetecek.
İmamoğlu, Münih’te DW Türkçe Yayınlar Sorumlusu Erkan Arıkan’ın Ukrayna-Rusya krizi, İstanbul’un global kıymeti, Türkiye’nin NATO üyeliği ve Avrupa ile bağları ve İstanbul’un taksi sorunu üzere çeşitli mevzulara ait sorularını yanıtladı.
DW Türkçe: Münih Güvenlik Konferansı, Batı ile Rusya ortasında Ukrayna konusunda tansiyonun tırmandığı, savaş kaygısının arttığı bir süreçtegerçekleşiyor. Dikkatler Ukrayna’ya, Karadeniz’de tırmanan tansiyona ve tıpkı vakitte bu süreçte kritik kıymete sahip İstanbul Boğazı’na çevrilmiş durumda. Siz İBB Başkanı olarak, Türkiye’nin bölgesinde yaşanan gelişmeleri, artan savaş riskini nasıl değerlendiriyorsunuz?
Ekrem İmamoğlu: Natürel üzücü. Kederle, telaşla izliyoruz. Elbette burada Rusya-Ukrayna ortasındaki bu tansiyonun bir savaşa bir müdahaleye dönüşmesinin bu yüzyıla ve Avrupa’ya yakışmayacağını düşünenlerdenim. Ben bir Karadeniz çocuğuyum ve Karadeniz güç bir coğrafyadır. Çok farklı milletlerin yaşadığı bir coğrafyaya sahiptir. Lakin bu güç coğrafyanın barışa gereksinimi olduğu net. Doğal umuyorum ki, en üst düzeyde diyalog çerçevesinde hem NATO-Rusya, hem ABD-Rusya diyaloglarını dikkatle takip ediyoruz. Elbette Avrupa’nın tavrı çok değerli.
İstanbul doğal ki Boğaz‘ı, suları, bağlı olduğu bir Montrö Muahedesi var. Bu antlaşmaya uygun hareket etmek zorunda. Bu antlaşmanın barışa dayalı yeri oluşturduğu da bir gerçek. Bu bakımdan Türkiye’nin de hem ulusal siyaseti, hem memleketler arası anlayışı, Rusya ve Ukrayna ortasında diyalogla bir barışa ulaşılması…Bütün kamuoyunun talebinin bu olduğunu düşünüyorum.
“Demokratik değişimlerde kentlerin rolü” bahisli bir panele davet edildiniz. İstanbul seçimleri sürecinde yaşananlar, Türkiye demokrasisinin karşı karşıya bulunduğu zorluklar, dünya tarafından da yakından takip ediliyor. Türkiye’nin bugün içinden geçmekte olduğu güçlü süreci nasıl tanımlarsınız? Uzmanlara nazaran, Türkiye özgürlükçü, çoğulcu bir demokrasiye sahip değil. Sizce Türkiye bu temel haklara kavuşabilecek mi?
Aslında temel haklara kavuşmak ya da demokrasi manasında harikası yakalamak, bir süreç. Bunun bir teori yahut dayatmayla olması mümkün değil. Bunu aslında toplumsal tecrübeler oluşturuyor. Bugün hâlâ Avrupa’nın göbeğinde demokrasi için çaba eden toplumlar ve devletler var. Elbette Türkiye de bunlardan birisi. Lakin unutulmamalı ki, Türkiye’de 1946’dan beri, çok partili yaşama geçildiğinden bu yana bir demokrasi uğraşı veriliyor.
Ben şu reflekse bakarım: Türkiye ihtilaller gördü ancak ihtilallerden çabucak sonra yapılan dayatmalara karşı toplum, dayatmanın yapıldığı tarafa değil, tam zıddı tarafa oy kullanma refleksini göstermiştir. Bu 1960 ihtilalinden sonra da o denli olmuştur, 71’den sonra da, 1980’den sonra da, hatta 1998 28 Şubat krizinden sonra da misal refleksler toplum tarafından ortaya konmuştur. Münasebetiyle garanti aslında toplumun kendisi. Toplum neye refleks gösteriyor, kimin yanında duruyor?
Bence bunun en zirve noktasını da İstanbul seçimleri yaşattı. Toplum otoriter bir anlayışla, hem basını elinde tutan, daha da ileri gidip kaybettiği bir seçimi iptal edecek kadar otoriter davranmayı tercih eden bir güce karşı büyük bir dayanışma göstererek, demokrasinin yanında durarak, 25 yıl sonra, hatta tahminen bugünkü hükümetin en büyük gücünü aldığı İstanbul kentinde, 10 puandan fazla bir farkla 806 bin oy farkıyla bizi seçti. Onun için Türkiye’de çoğulculuk, demokrasi ismine kuşku etmemek lazım. Türkiye’nin bu olgun ve hoş yürüyüşüne, tam bilakis, katkı sunmalarını temenni ederim. Ben şöyle inanıyorum: Demokrasi ismine Türkiye’nin geleceği noktasında kapsayıcılık, eşitlik ismine, çok hoş günlerin bizi beklediğini biliyorum. Bütün gücümle ve bütün ümitli halimle ben de esasen bu gayretin bir neferiyim.
Türkiye’nin NATO üyeliğinin 70’inci yıl dönümündeyiz. MSC Lideri Ischinger geçen günlerdeTürkiye’nin Batı için büyük ehemmiyet ve paha kazandığını tekrar lisana getirdi ve “Türkiye bize ‘Hadi, hoşça kalın’ dememeli” temennisini lisana getirdi. Tasa tabir eden bu temenniler için değerlendirmeniz nedir?
Türkiye NATO’nun asli bir üyesidir. Avrupa’nın da asli bir kesimidir. Ben her yerde söylüyorum: Avrupa İstanbul’dan başlıyor. Hasebiyle Türkiye de Avrupa’nın başlangıç noktası, vazgeçilmez bir kesimi.
Türkiye’nin toplum bütünlüğü içerisinde Avrupa’ya, Batı’ya bakışı, çok büyük çoğunlukla dayanağı sürmekte.
Bugün Türkiye’nin bu toplumsal anlayışının karşısında hiçbir siyasi parti duramaz. Bazen popülist telaffuzlarla siyaseti kullanma tarafında çatışma lisanını tercih edenler olsa da, genel anlayışta artık Türkiye’nin Avrupa’nın ya da NATO’nun vazgeçilmez bir modülü, bir erki olduğunu biz de biliyoruz. Dünya barışı ismine, dünyadaki bilhassa 21’inci yüzyıldaki değişimleri izleyerek: İklim değişikliği, güçle ilgili gereksinimlerin pak güce dönüşmesi, kentlerdeki kaliteli hayat, tahminen de savunma reflekslerinin çok daha önündeki hususlar.
Hem bu mevzularda, hem başka konularda bence Batı’nın tasa duyması gerçek değil. Olağan ki dayanışma içerisinde olması, natürel ki diyalogları en üst düzeyde tutması ve yalnızca Türkiye Cumhuriyeti Devleti’nin siyasi erk olarak hükümetini değil, öteki gelişmeleri de yakınen takip etmesini ve hatta o enstitüler, partiler ve sivil toplum kuruluşlarıyla da diyaloğu en üst düzeyde tutmalarını dilerim. Bu bağlamda Türkiye çok yanlışsız ve düzgün sinyaller veriyor. Ne Batı’nın Türkiye’den kuşkusu olmalı, ne de Türkiye’nin Batı’yla ilgili kuşkuları var. Yalnızca bir diyalog eksikliğinden kaynaklı bir süreç yaşanıyor.
Ekrem İmamoğlu DW Türkçe Yayınlar Sorumlusu Erkan Arıkan’ın sorularını yanıtladı
İlk sefer Münih Güvenlik Konferansı’na davet edildiniz. Size yapılan davet, memleketler arası siyaset alanında size artan ilgiyle de alakalı. Bu bahiste ne düşünüyorsunuz?
İstanbul büyük bir kent. İstanbul aslında tahminen de medeniyetlerin başşehri. 2000 yıllık tarihinin içerisinde üç imparatorluğa başşehirlik yapma onuru var ve bugün de Türkiye’nin en büyük kenti. Avrupa’nın en büyük kenti. 19 ülkesinden daha büyük bir nüfusa sahip. 2 milyonu aşkın mülteciyi barındıran kıymetli bir kent. Hasebiyle İstanbul’daki her türlü siyasi gelişme ve kademeyi takip eden milletlerarası aktörlerin olduğunu da biliyorum.
Ben bilhassa 2019 seçimlerinden sonra İstanbul’daki olumlu tesirin etrafına ne kadar olumlu tesir yansıttığını da doya doya yaşadım. Hasebiyle İstanbul’a yakışan, daima yeterli şeyler yapmak. Geçen yıl biz Balkanların en kıymetli kentlerinin belediye liderlerini İstanbul’da topladık. Kasım ayında B40 diye bir tepe yaptık ve bu dorukla birlikte o olumlu dayanışmayı büyütme eforu içerisine girdik.
Bu bağlamda bu ilgiyi doğal karşılıyorum. Fakat bu ilgi bende başka bir sorumluluk hissi uyandırıyor. O da: Hakikaten daha demokrat bir kent, çok daha hoş örnekleri dünyaya anlatabilen metropolitan bir kent. Bu hisle işime sarılıyorum. Seçimden evvel, „İstanbul’un gelmiş geçmiş en demokrat belediye lideri olmak istiyorum” demiştim. Ben artık dünyanın en demokrat belediye lideri olma eforu içinde olan bir şahısım.
Güvenlik Konferansı sorularından öte, İstanbul’un taksi krizini kıymetlendirir misiniz?
Bu merkezi hükümetin müdahalesi sonucu çözemediğimiz bir sorun. Bazen hükümetin gözünü kör eden kimi refleksleri olabiliyor. Bu körlük şundan: Siyasette seçimi kaybetmenin güya her şey olduğunu düşünen bir siyasi anlayışla karşı karşıyayız. Halbuki beş defa kazanmak ne kadar doğalsa, bir sefer kaybetmek en az o kadar doğal. Bunu kabullenememe doğrultusunda birçok konuda engelleyici bir kısım kararlar, müdahaleler yapılıyor. Hukuksal uğraşımızı veriyoruz.
Taksi sıkıntısı ne yazık ki İstanbul’un çok üzücü bir tarafı. Hem nitelik, kalite açısından. Siz tahminen Türkiye’nin de bir parçasısınız fakat siz Almanya’nın bir ferdisiniz. Hasebiyle dünyanın neresinden gelirse gelsin, insanlara yüzümüzü kızartan bir durumda. Bunu düzeltme gayretimiz devam ediyor. Her şeyimiz hazır aslında, yalnızca engellenen bir süreç yaşıyoruz. Umuyorum vazgeçerler fakat onlar vazgeçmezse aslında Türkiye’deki değişim bu cins engellemeleri ortadan kaldıracak ve uygun uygulamalar hem İstanbulumuzla hem de Türkiye’nin bir çok noktasıyla buluşacak.
Söyleşi: Erkan Arıkan
© Deutsche Welle Türkçe
